ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസിന്‍റെ വിങ്ങലാണ് .......
ചിലപ്പോഴെങ്കിലും നമ്മെ ജീവിപ്പിക്കുന്നത് ആ ഓര്‍മ്മകളാണ് .....ജീവിതം തന്നെ തകര്‍ന്നെന്ന് തോന്നുമ്പോഴും താങ്ങി നിര്‍ത്തുന്നത് ആരൊക്കെയോ നമുക്കായി കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന തോന്നലാണ് ......
ഒന്നും തിരികെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നമ്മുടെ വീട്ടുകാരുടെ സ്നേഹവും അത് നല്‍കുന്ന പ്രതീക്ഷകളും ഏറെ വലുതാണ് ...ആരൊക്കെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞാലും ചേര്‍ത്തുപിടിക്കാന്‍ അമ്മയുണ്ടെങ്കില്‍ എന്തിനാണ് വേദന ...? മനസിന്‍റെ നോവ്‌ താങ്ങാനാകാതെ ആകാശത്തുനോക്കി നക്ഷത്രങ്ങളോട് പരിഭവം പറഞ്ഞ്,
കരഞ്ഞു തളര്‍ന്ന് അമ്മയുടെ ചൂട് പറ്റി ഉറങ്ങിയ ആ കാലം ഇന്നകലെയാണ് ....കണ്ണീരിനേക്കാള്‍ ഞാനിന്ന് പുഞ്ചിരിയെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു ....കരയാന്‍ ആരും കൊതിക്കില്ലെങ്കിലും കരയുന്നവരോട് ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ ...വേദനയിലും ചിരിക്കാന്‍ പഠിക്കൂ ....അത് നമ്മളെ തങ്ങി നിര്‍ത്തും .....ഇന്ന് ഞാന്‍ നഷ്ടങ്ങളില്‍ കരയാറില്ല ...കൂടുതല്‍ നേട്ടങ്ങള്‍ കീഴടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും ...കരയിപ്പിക്കുന്നവരെ സ്നേഹത്തിന്‍റെ ചിരികൊണ്ട് തോല്പിക്കും ......ഞാന്‍ കണ്ട സ്വപ്നത്തിലേക്ക് ഇനി അധിക ദൂരമില്ല.അത് ഒരു നിയോഗം പോലെ അതെന്നില്‍ വൈകാതെ വന്നു ചേരുമെന്ന്‍ മനസ് പറയുന്നു ....ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ്‌ ആ നല്ല നാളുകള്‍ക്കായി .........
No comments:
Post a Comment