ഇന്നേ നിനക്കായ്
ഏകാന്തതയുടെ പടിവാതില്‍ക്കല്‍ ഞാന്‍ നിന്നു
നിശബ്ദതയുടെ കറുകറുത്ത മതിലിനപ്പുറം
മറ്റൊന്നും ഞാന്‍ കണ്ടില്ല
അലറിക്കരയുന്ന കടലും വിതുമ്പി നില്‍ക്കുന്ന
ചാറ്റല്‍ മഴയും
എന്‍റെ മുന്നില്‍ ചലിക്കുന്ന ജാലം മാത്രം
ഈ കൊച്ചു പാര്‍ക്കില്‍ ഞാനിരിക്കുമ്പോള്‍
ആരോ ഐസ്ക്രീം നുണഞ്ഞുകൊണ്ട്
അടിവച്ചടിവച്ച് നടന്നകലുന്നു
ഇതു പതിവുള്ള കാര്യമാണെങ്കിലും
ഇന്നെന്തോ ഞാന്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി
ശൂന്യതയിലേക്ക് നടന്നകലുന്ന ആ രൂപം
ഇന്നലെ സ്വപ്നത്തില്‍ക്കണ്ട കരിം ഭൂതത്തെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു
വീണ്ടും ഓര്‍മ്മകളെ കെട്ടഴിച്ചു മേയാന്‍ വിട്ടു
ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മേഞ്ഞുനടക്കാന്‍
സ്വയം ഒരു പുല്‍ത്തകിടിയായി തീര്‍ന്നപോലെ
സ്വയം മറന്നു ഞാനിരിന്നു
ഏകാന്തതയെ ഇഷ്ടമെന്ന പോലെ
ഇന്നലെകള്‍ക്കപ്പുറം എത്രയോ ദിവസങ്ങള്‍
നാളയെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു
ആ നാളെകള്‍ ഇന്നായും ഇന്നുകള്‍ ഇന്നലെകളായും എന്‍റെ മുന്നില്‍ക്കൂടെ കടന്നു പോയി
ഇന്നീ നിമിഷം ഞാന്‍ പറയുന്നു
ഇന്നേ നീ നാളെ ഇന്നലെ
ഓരോന്നോര്‍ത്തു കാടുകയറി
പോയ വഴി വെട്ടിത്തെളിച്ച് തിരിച്ചിറങ്ങാം
ഇന്നലെയും നാളെയും വിട്ട്
ഇന്നിന്‍റെ ലോകത്തേക്കു തിരിച്ചു ചെല്ലാം
ഇനിയുള്ള അല്പനേരം ഇന്നിനായ് നല്‍കാം
ഇന്നത്തെയെന്‍ ഓര്‍മകളും നെടുവീര്‍പ്പുകളും
No comments:
Post a Comment