എന്‍റെ തോഴിക്ക്
നിലാവിന്‍റെ നീലിമയില്‍ വിടര്‍ന്നൊരു പുഷ്പമേ ...
നിന്നെ കണികണ്ടുണരാന്‍ കൊതിപ്പു ഞാന്‍
പ്രദോഷത്തിന്‍ച്ഛായയില്‍ മയങ്ങുന്ന സ്വപ്നമേ ....
നിന്നില്‍ നിന്നുണരാതിരിക്കാന്‍ കൊതിപ്പു ഞാന്‍
അഴകുറ്റ മാന്മിഴി കൊണ്ടെന്‍ മനതാരില്‍
ആയിരം കവിത രചിച്ചോരു കുസുമമേ ...
ഇന്നീ നിലാവിന്‍റെ പന്തലില്‍ നീയെന്‍റെ
മണവാട്ടിയാകുവാന്‍ വന്നു നിന്നീടുമോ ....
ഓണനിലാവിന്‍റെ കസവാട ചുറ്റിയ
പ്രാണേശ്വരീ നീയെന്‍റെ ജീവനല്ലോ ....
കവിതപോല്‍ വന്നെന്‍റെ കരളിന്‍ കുളിരായി
എന്നുമെന്നും പെയ്തിറങ്ങുന്നു നീ
ഇനിവരും നവരജനികള്‍ പുതു സുപ്രഭാതങ്ങള്‍
ഇനിയെന്നുമെന്‍ കൂടെ നീ പാതിയുണ്ടെങ്കില്‍
എന്‍ ജീവിതം ധന്യം പ്രിയേ
നീയെനിക്കെത്ര ജീവനെന്ന് ഓതുവാന്‍ വാക്കുകളില്ല തോഴീ
No comments:
Post a Comment